Porozmawiaj ze swoim lekarzem prowadzącym o badaniu PET/CT. PET/CT to obecnie najdokładniejsze badanie diagnostyczne, które pozwala wykryć zmiany nowotworowe wielkości 3 mm.
Skrót PET/CT oznacza pozytonową tomografię emisyjną lub też pozytonową tomografię komputerową. Jest to połączenie dwóch szczegółowych metod diagnostycznych dających bardzo dużą precyzję w rozpoznaniach nowotworów (w około 90% badanych przypadków),
niespotykaną przy pomocy tradycyjnych technik obrazowania. Badanie pozwala również na dokładną kontrolę efektów terapii w
trakcie leczenia chorób nowotworowych.
Badania PET/CT są w całości finansowane przez NFZ*.
*Zgodnie z ustalonymi kryteriami kwalifikacji
Badania diagnostyczne przy użyciu metody PET/CT znalazły szerokie zastosowane przede wszystkim
w onkologii - wczesne rozpoznawanie choroby nowotworowej, przerzutu lub wznowy, monitorowanie terapii. Wykorzystywane są również
w identyfikacji chorób układu nerwowego i sercowo-naczyniowego oraz w mniejszym stopniu w diagnostyce chorób zakaźnych i pediatrii.
Na świecie istnieje już ponad 500 ośrodków dysponujących skanerami PET i wciąż powstają nowe.
Jest to najbardziej dynamicznie rozwijająca
się technologia medycyny nuklearnej. Większość publikowanych doniesień naukowych, prac oraz
badań klinicznych opiera się na obrazach PET
lub pomiarach dokonywanych z użyciem pierwiastków emitujących pozytony.
Obecnie większość skanerów to urządzenia PET/CT. Oznacza to, że składają się zarówno ze skanera PET jak
i nowoczesnego tomografu komputerowego. Oba badania wykonywane są bezpośrednio po sobie
(w ramach jednej procedury), a konstrukcja urządzenia oraz nowoczesne oprogramowanie umożliwiają nałożenie obrazów. Uzyskujemy więc obraz funkcji narządów z możliwością dokładnej lokalizacji anatomicznej.
Podstawowe elementy każdego skanera to kryształ scyntylacyjny, fotopowielacze oraz układy pozycjonujące.
Ponadto w maszynie znajduje się wiele innych, skomplikowanych układów elektronicznych korygujących zjawiska fizyczne towarzyszące anihilacji i emisji promieniowania. Kryształ scyntylacyjny zwykle podzielony jest na małe, kwadratowe lub prostokątne fragmenty, z których każdy posiada własne fotopowielacze. Fragmenty te, nazywane detektorami blokowymi, ułożone są w formie kilku pierścieni otaczających łóżko,
na którym leży badana osoba. Dlatego skanery wyglądają jak ogromne koła, z otworem w środku. Fotopowielacze przymocowane są do powierzchni kryształu scyntylacyjnego oraz połączone obwodami elektronicznymi z innymi podzespołami skanera.
Poszczególne detektory oddzielone są od siebie przegrodami, najczęściej zbudowanymi z tungstenu (pierwiastek dobrze pochłaniający promieniowanie gamma o wysokiej energii). Zadaniem przegród jest selekcja zmierzających w kierunku kryształu kwantów promieniowania tak, aby tylko kwanty padające pod odpowiednim kątem (a zatem lecące z określonego miejsca w organizmie) mogły uderzyć w kryształ scyntylacyjny. Możliwe jest również wykonywanie badań bez przegród, w tak zwanym 3D mode, czyli w trybie trójwymiarowym.
Kwant promieniowania, padając na kryształ scyntylacyjny, powoduje emisję kilku kwantów promieniowania widzialnego - to tak, jakby kryształ scyntylacyjny wytwarzał bardzo słabe błyski - o wiele za słabe,
by je zobaczyć. Kwanty światła widzialnego uderzają w katodę fotopowielacza wybijając z niej kilka elektronów. Powstała w ten sposób wiązka elektronów, wzmocniona wiele milionów razy pada na anodę fotopowielacza i zostaje zamieniona na impuls elektryczny. Sygnał ten przekazany zostaje do kolejnych obwodów elektronicznych i po złożonej obróbce staje się elementem obrazu, który widać na monitorze. Obraz ten zapisywany jest w formie cyfrowej, co umożliwia jego dalsze opracowanie oraz zapisywanie na trwałych nośnikach.
PET (Pozytronowa/Pozytonowa Tomografia Emisyjna) jest metodą obrazowania z wykorzystaniem pierwiastków promieniotwórczych emitujących pozytony.
Podstawową, a zarazem najbardziej niezwykłą cechą obrazu pozytonowego jest odzwierciedlenie procesów fizjologicznych lub patologicznych zachodzących w organizmie na poziomie pojedynczej komórki. Podając odpowiedni radiofarmaceutyk, czyli substancję związaną z pierwiastkiem emitującym pozytony jesteśmy
w stanie zobrazować przemiany, jakim podlega on w żywym organizmie. Tak więc obraz, który oglądamy mówi przede wszystkim o funkcji. Nie jest to przedstawienie struktur anatomicznych jak np. w obrazach
z tomografu komputerowego lub rezonansu magnetycznego (TK, MR). Większość radiofarmaceutyków
to substancje codziennie wykorzystywane przez organizm (na przykład glukoza) lub ich analogi. Dzięki temu możliwe jest uwidocznienie i zlokalizowanie nieprawidłowości już na poziomie komórki lub grupy komórek, nawet, jeśli anatomicznie dany fragment narządu niczym nie różni się od otaczających go tkanek.
Pierwiastki promieniotwórcze to atomy, które posiadają nadmiar energii. Aby przejść do stanu podstawowego (czyli stanu równowagi energetycznej) muszą pozbyć się tego nadmiaru, co odbywa się drogą emisji różnych form energii, między innymi pozytonów. Pozyton jest korpuskularną formą energii, to znaczy, że posiada masę. Jego masa i ładunek są identyczne jak elektronu z tą różnicą, że elektron posiada ładunek ujemny, a pozyton - dodatni. Pozytony powstają z rozpadu protonów znajdujących się w jądrze atomu.
Po rozpadzie w jądrze atomu pozostaje powstały z protonu neutron, natomiast pozyton i cząstka nie posiadająca masy (antyneutrino) emitowane są na zewnątrz. Droga, którą przebywa pozyton zależy między innymi od otaczającego środowiska. W tkankach ludzkich odległość ta zwykle nie przekracza 2 mm.
Po utracie części energii kinetycznej pozyton zderza się z elektronem krążącym po orbicie innego atomu. Podczas zderzenia uczestniczące w nim elektron i pozyton ulegają anihilacji, czyli tracą masę, która wraz z ich energiami przekształcona zostaje w dwa kwanty promieniowania, każdy o energii 511 KeV (kiloelektronowoltów), poruszające się w przeciwnych kierunkach. Właśnie te kwanty promieniowania "widzi" skaner PET.
Badania PET/CT są procedurami odrębnie kontraktowanymi (SOK), a co za tym idzie, są wykonywane
na
podstawie skierowania specjalistycznego (oddział lub poradnia) i są w całości finansowane przez NFZ
bez obciążania placówki kierującej.
Word | ||
Word | ||
Word | ||
Word |
Alivia – Fundacja Onkologiczna Osób Młodych
ul. J. Zaruby 9 lok. 131, Uwaga! Od 1.12.2014 r. jest to nowy adres siedziby.
02-796 Warszawa
T: +48 22 266 03 40
F: +48 22 266 03 45
email: info@alivia.org.pl
Alior Bank, nr konta: 93 2490 0005 0000 4520 1698 1881,
IBAN: PL 93 2490 0005 0000 4520 1698 1881, BIC (kod SWIFT) ALBPPLPW
numer KRS: 0000358654 (XII Wydział Gospodarczy Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy)
NIP: 5272630752, REGON: 142435498
Fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej.